Mensen denken vaak dat ze de financiën in hun relatie goed hebben geregeld; ze hebben immers huwelijkse voorwaarden of een samenlevingsovereenkomst gesloten, en daarin staat alles zwart op wit! Als er echter slechts een algemene bepaling is opgenomen over vergoedingsrechten, is daarmee nog niet bewezen dat jij daadwerkelijk een vergoedingsrecht hebt en hoe hoog jouw vordering dan zou zijn. Ik zie dat veel mensen privégeld vermengen met gezamenlijk geld. Of er wordt zoveel hergeïnvesteerd met vermogen dat de geldstromen niet meer goed in kaart zijn te brengen. Met andere woorden: het is niet te herleiden wie wat betaald heeft.
Bijvoorbeeld:
- waarom zou je het door jouw ouders geschonken geld op een bankrekening storten die op beider naam staat, om er vervolgens de nieuwe keuken mee te betalen? Jouw partner heeft deze bankrekening namelijk ook aangevuld met zijn privégeld en stelt mee te hebben betaald aan de keuken;
- waarom betaal je met jouw privégeld de aannemer zonder factuur? Je plaatst jezelf in een lastige bewijspositie ten opzichte van je (ex)partner.
Zodra je trouwt, een notariele samenwoningsovereenkomst sluit en zelfs ook informeel gaat samenwonen, doe dan aan boekhouden! Het voelt misschien niet goed en het is niet romantisch. Maar het voelt nog veel slechter als de advocaat jou aan het einde van de relatie vertelt dat jouw vordering niet meer te bewijzen valt en je dus je geld kwijt bent. Dan had je net zo goed niks op papieren hoeven laten zetten.
Dus: besteed je privévermogen in je relatie, stel dan onderling een schriftelijke overeenkomst op waarin staat wie wat heeft betaald en van welk geld. Dit kan eenvoudig en kort en geldt als aanvulling op de algemene regeling die je al hebt getroffen. Ontvang je een (aanzienlijke) schenking; ga naar de notaris en laat je notariele akte hierop aanpassen. Houd je privégeld afgescheiden en bewaar bankafschriften en facturen. Duidelijkheid geeft rust, ook in de relatie. En dat kan romantisch zijn 😊.
Vragen? Stel ze gerust.
Auteur: Tamara De la Haije